Bir yoldur yürünen, adına hayat dedikleri...
Bazıları en başında düşer bir çukura, bazıları ayağını takar bir taşa.
Ucu neresi bilinmeyen, sonu hep farklı yerlerde biten.
Bazen uzun gelir bıkarsın yürümekten, bazen kısa gelir ayrılırsın bu şehirden hemen.
Yeni doğmuş bir bebektir atılan adımlar, yaşlılığa doğru yürüyen insanlar...
Yeşildir, mavidir, kahverengidir gözler;
Hepsinde hep farklı farklı izler...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta