Bir yoldur yürünen, adına hayat dedikleri...
Bazıları en başında düşer bir çukura, bazıları ayağını takar bir taşa.
Ucu neresi bilinmeyen, sonu hep farklı yerlerde biten.
Bazen uzun gelir bıkarsın yürümekten, bazen kısa gelir ayrılırsın bu şehirden hemen.
Yeni doğmuş bir bebektir atılan adımlar, yaşlılığa doğru yürüyen insanlar...
Yeşildir, mavidir, kahverengidir gözler;
Hepsinde hep farklı farklı izler...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta