Topraktan Tutkun Şiiri - Seyfi Karaca

Topraga hayal düsürmüs ciy
Sabah erkenden safakla birlikte güne dogup dökülüp büyürken
Köklerine alabildigine sarilmis tarla agaclarinin ayrilmaz tiryakiligini topraktan tutkun
Görünmeseydi merih
Zühreler uyandigi meraka sökünüp dolunaya hayran kalirdi ayaz gece demeden
Sussaydi bozkiraclar höyügünde dadal gezen rüzgarlar
Yagan yagmur bulutlarla kaplandigi gökyüzünü günesten ugrun isiktan evlaya
Bulanip caglayan nehirlere köpürüp durulsaydi sevinciyle sarhoslasan dizginiz dem
Benzi sonbahar külleriyle esip tüten kordan ve kar yanginlarindan cirasini bulur
Hayata seslenip birakilmis isliklardan silinmez izini ve tükenmez hasretini tanirdi
Kalbime sorarsan aydir yildizdir siladir sevgilidir
Topragina ölümsüzlügünü Harman edip biraktigin yerde
Günün gecen yurdum silam olan Türkiye

Seyfi Karaca………………Agustos / 15