Topraktan Mevlaya Suur ve Siir

Tebriziden mevlanaya
Mevlanadan hüsamettine…
Alti cilt , yirmialtibin beyit
Carpi iki…
Elli kibin söz dizüsi, cümle siralamasi, satir hanesi
Direkleri halatlari merdiveni ve zincirleri olmayan günes neyse
Suuru olmayan siir kelime katilligidir,
Kendinden gecmekle kendine gelmek araliginda döne dura
Tasiyici yükü ve anlam degeri olmayan uyaklara saplanip kalmaksa
Kainat bagini saran zehirli dikenlere talip olmak gibidir
Bulanik kuyulardan durulmus irmaklari cikaran bakraclara
Gönül isciligi yapacaksa hayatinda buldugu hersey ona kaynaktir
Nimettir
Zenginliktir
Hürmettir
Mirastir
Cesaret kivilcimidir
Karanligi aydinlatan isiktir
Sevgi topragidir
Ask denizidir, yeter ki neyi nerde nasil ihtiyac sahibi insanla
Insan olmaya, karismaya kaynasmaya, kurulu köprünün
Saz kamislarinda üfleyip calinan ney misali
Atese yanaraktan döne dolana pervane..
Tebrizidir, sonra mevlana , sonra hüsamettin arasini okulundan ögrenip
Celebi katibine yazdiran kisaca özetle …
Suuru yoksa sairi de yoktur, siiri de kelimeleri pususuna düsürmekten öte
Ileri geri gidip gelemez bop hücrelerine tikanip övüne dövüne
Kendi kendini kovalayip duran cinnetin derken kissadan hisse..
Toprak demiyor muydu Veysel, toprak….
Ölünmez sanilan dünyadan gelinmez yola gidilirken bile toprak..
Emegin degerini, hakkin hukukun kiymetini, askin sevginin servetini
` Koyun verdi kuzu verdi süt verdi
Yemek verdi ekmek verdi et verdi
Kazma ile dövmeyince kit verdi
Benim sadik yarim kara topraktir ` noktasina nüktesince Veysel
Zenginligi tükenmez yasam cesitliligini kadir kiymet bilen onur ve itibarla
Kurt ile kuzuya, dün ile yarina, beyaz ile elvan elvana
Topragina düser düsmez yeserip fiskiran siir maharetine
Gönül bagina
Bilgiye
Beceriye
Yazan kaleme susan söyleyen ucsuz bucaksiz sonsuzluga, toprak diye diye Veysel
`Her kim olursa bu sirra mazhar
Dünyaya birakir ölmez bir eser
Gün gelir veyseli bagrina basar
Benim sadik yarim kara topraktir ` dünya hallerini dillerini derin okuyup
Yanan bugusuyla kalpten kalbe dilden dile ocaktan ocaga
Öteberisi tasavvuf ipliginden siir kumasi diken mevlanaya veysel
Askin bazarindan topraak toprak sevgi bereketi eleyip süzerek
Toplumun gönlüne sonsuzlugun diliyle
Titreyen tellerde derde deerman calip söylüyordu
Veysel iste
Bizim veysel..!

Aralik / 22

Aralik / 22