ben bir topraktan evim
kışın sımsıcak
yazın serindir her yerim
toprak saman etimdir benim
dokumu doğadan alırım
küçücük pencerem
kapım var
üstümü örten bir de kiremitlerim
şahidim
hüzünlere de
sevinçlere de
ve anaların sakladığı çikolatayı
çocukların nasıl yediğini görürüm
sessizim ben
duyarım
görürüm
fakat konuşamam...
Kayıt Tarihi : 23.7.2012 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!