Topraktan Başka Şiiri - İlhami Canbolat

Toprak kalıba girdi ve ruha beden oldu
Siyah oldu, ak oldu, bedenlere ten oldu
Öz rengini yitirmedi tene renk veren oldu.
Böyle bir renk gördün mü topraktan başka.

Cümle canlı ve nebatı bağrına basan
Kurdu kuşu börtüsü koynunda yatan
Bir ekene bin katını vermek için can atan
Böyle cömert gördün mü topraktan başka.

Bolluğun, bereketin nişanesi olmuştur.
Aç gözlü, tamahkârın gözünü doyurmuştur
Koynuna her düşeni çıkarsız korumuştur
Böyle bir mert gördün mü topraktan başka.

Üstünde söylenen kem sözleri unutan
Kir tutmayıp üzerinde hepsini yutan
Mahrem olan ne varsa zırh gibi tutan
Böyle sırdaş gördün mü topraktan başka.

Sefere çıkanların yollarına serilen,
Menzile varmak için yol rehberi edilen
Her gurbeti sonunda bir vuslata erdiren
Böyle yoldaş gördün mü topraktan başka.

Kim bilir ne günahlar işlendi üzerinde
Ne yalanlar kaldı, ne isyanlar yerinde
Sırları ayan etmez, hapseder en derinde
Böyle örten gördün mü topraktan başka.

Dost dost diye nicesine sarıldı da Veysel
Sadık bir dost buldu mu topraktan başka
Kucağına düşünce dost bildiklerinden
Böyle saran gördün mü topraktan başka.

Ecel gelip bu dünyadan göçerse insan
Fayda etmez sırça köşkten saray da yapsan
Yine kara toprak olur, seni bağrına basan
Böyle vefa gördün mü topraktan başka.

Hay'dan gelen Hu'ya gider Hay da Hu da Allah'tır.
Başı toprak olanın sonu yine topraktır.
Marifet, o toprakta huzurluca yatmaktır.
Böyle huzur gördün mü topraktan başka…