Toprakta Kovuk Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Şen olurdum sana bir gün varabilseydim, ufuk
Garibân benzeri ben dehrde kayıp yolcu konuk
Gece gündüz koşarım gah sürünür gah yürürüm
Perşân pîr gibi bir yedde asâ, başta kavuk

Esefâ! Hep kaçıyorsun sana yaklaştığım an
Bu ömür böyle biter çölde serap, dağda soğuk
Görünürken dağın ardındaki nûr, ufk-ı mübin
Yarın elbet bulunur gövdeme toprakta kovuk.

Garibân = garipler
Dehr = dünya
Perişâ pir = zavallı yaşlı
Yedde asâ = elde baston
Esefâ! = eyvah, yazık
Ufk-i mübin = kalb makamının son merhalesi

Feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . /