Toprakta Başlar Şiiri - Kasım Kobakçı

Yaşam durmaz, hemen devrilip gider.
Sonsuzluk kalmaz, uzar yitip gider.
Sular çağlar, deniz derine gider.
Ölüm isterse, beden sönüp gider.
Elbette gitmez, kalır bazı şeyler.
Merhamet, erdem, vicdan ve iyilik.
Kalır tüm bunlar, elbet gövde gider.
İnsanlığı olur, insana yoldaş.
Sonsuz ahireti, hakikati var.
Yaradan'dan gayrı, ona yabancı.
Olası olur, insana her yer dar.
Evren bilgisine, ibretle bakar.
Toprakta başlar ve biter nefesi.
*
Ruhu hiç durmaz, hep seyredip gider.
Varlık kalmaz, o ömür bitip gider.
Rüzgâr eser, ufuk uzayıp gider.
Vakit isterse, hep durulup gider.
Oysa durmaz, elbet kalır bir şeyler.
Ahlak, sadakat, vakar ve de huzur.
Kalır bütün bunlar, o beden gider.
Kalbi olur, yüreğine mihmandar.
Sonsuz bir rahmeti, hakikati var.
Yaradan'dan gayrı ona barikat.
Var oluş mekanı, olur ona dar.
Evrenin sırlarında temaşa gâh.
Topraktır başlangıç ve sonlanış gâh.
*
Hiç durmaz o ışık , hep kayıp gider.
Gece de kalmaz, elbet bitip gider.
Yıldızlar gökte parlar, sema gider.
Umutla istersen, küçülüp gider.
Fakat durmaz, kalır elbet bir şeyler.
Sevgi, neşe, şefkat ve de doğruluk.
Kalır bütün bunlar, hep surer gider.
Vicdanı olur, vicdanına yoldaş.
Sonsuz huzuru ve hakikati var.
Yaradan'ın dışındakiler duvar.
Yaşayış oluverir, insana dar.
Kâinat hikmetine, temaşa gâh.
Topraktır başlangıç ve nihayet gâh.
*
Düş hiç durmaz, elbet savrulup gider.
Hatıra kalmaz, silinip de gider.
Anıları solan, o dimağ gider.
Sessizlik isterse, boğulur gider.
Ne ki durmaz, elbet kalır bir şeyler.
Onur, cömertlik, dürüstlük ve minnet.
Kalır bütün bunlar, ama can gider.
Ruhuna olur ruhundan bir yoldaş.
Sonsuzdan ilhamın, hakikatin var.
Haktan gayrısı, ona büyük engel.
Varlığım olur, ona bir hükümdar.
Evren nizamı, ibretlik bakışta.
Topraktır başlangıç ve nihayet gâh.
*
Hisler durmaz ve tükenip de gider.
Arzu kalmaz, elbet son bulup gider.
Duygular diner, ama yürek gider.
Kaygı ister ise, eriyip gider.
Ancak durmaz, kalır elbet bir şeyler.
İlgi, güven, merhamet ve de sabır.
Kalır bütün bunlar, o varlık gider.
Gönlüm olur, o gönlüme bir yoldaş.
Sonsuz lütuf ve de hakikati var.
Yaradan harici ona bariyer.
Hayat olur, tamamen insana dar.
Kainat düzeninde temaşa gâh.
Topraktır başlangıç ve en son iz gâh.
*
An asla durmaz, akar geçip gider.
Zaman kalmaz, elbet tükenip gider.
Güzellik solunca, dünyadan gider.
Akıl isterse, yanılıp da gider.
Lakin durmaz, elbet kalır bir şeyler.
İrfan, hikmet, feraset ve de vefa.
Kalır bütün bunlar, o beden gider.
Aklım da olur, aklımın yoldaşı.
Sonsuz aydınlık ve de hakikat var.
Yaratanın dışı, ona barikat.
Kendisi olur, ondaki her yer dar.
Evren hakikatinde temaşa gâh.
Topraktır başlangıç ve de bitiş gâh.
*
Söz durmaz, hemen de uçuşup gider.
Harf kalmaz, masada dağılıp gider.
Manalar kaybolur, dil susup gider.
Şiir isterse, susayıp da gider.
Yine durmaz, elbet kalır bir şeyler.
Kültür, gelenek, miras ve de ahenk.
Kalır bütün bunlar, ama söz gider.
Bilgiyle olur, bilgimin yoldaşı.
Sonsuz mirası ve hakikati var.
Evrenin gayrısı, ona barikat.
Zihnin olur, düşünceyle daha dar.
Kainat bilgisinde temaşa gâh.
Topraktır başlangıç ve son noktası.