TOPRAKSIZ ŞEHİRLER
Düşünceler içindeyken saklı kalan bende düşlerdeydim
Suratımın kırışıkları içersinde dağılan dalga misali yoksuldum
Yazıyordum lakin neden demeden susuyor anlatamıyordum
Hastaydım içsel iklimlerde içli içli kıvranıyordum yazamıyordum
Acemi atlı misali dört nala gidiyordum sessiz dünyanın neferi edasında
Yurdumun insanı benim içimdeki sessiz geminin içindeki bendeydim
Sonrasız tümceler kurur olup sıralı sırasız cümlelerde yokluk tünelindeydim
İçi boş asırlık ağaçların gövdelerinde saklı kalıp açılamayan genç dimağlarda
İşaret et dercesine yaşlanan gözlerimin kaybolmuşluğunu anlatamıyordum
Terk edilen girdap döngüsünde dönüp kalmaktansa dertleşiyordum ikballe
Yok demeden önce savrulup yok olurcasına esip gürleyen yaşamda fısıltıdaydım
Ordaydım şurda burda fıtratımın hareketsiz olduğu anlarda topraksız şehirlerdeydim
LEVENT KARATAŞ TEFENNİ
Levent Karataş TefenniKayıt Tarihi : 9.1.2016 16:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!