Topraksız Hayat Şiiri - Emin Yıldız 2

İçimde yıllardır vuslat bekleyen,
Gün yüzü görmemiş şiirlerim var.
Coşkun akışına sevda yükleyen,
Gönlümde, duygudan nehirlerim var.

İnsanın maddesi, toprağın kendi.
Neyleyim betona boğulmuş kenti?
İstemem doğadan ayrılmış semti.
Aklımda yem yeşil şehirlerim var.

Kapanmışım bir apartman katına,
Yaşarım hayatı kıtı kıtına.
Bakarsan bu işin hatti zatına,
Çekilmez çile ve kahırlarım var.

Bir stres gölünde yüzme yarışı,
Üç kuruş menfaat her işin başı,
Zengine kölelik fakirin işi,
Göz ardı edilen zahirlerim var.

Cennette bahçeler görmüşken ruhum,
Beton kafeslerde olmaz huzurum.
İnsan için bu hal ne vahim durum.
Ruhumu öldüren, zehirlerim var.

Aslımız toprakken, topraksız hayat,
Ne büyük çelişki, ne acı tezat,
Umarım toprağın bağrında bizzat,
Hayırlı akıbet, ahirlerim var.
Emin YILDZ
20 Aralık 2020 İnegöl