Toprak diyeceğini dedi,
Alacağını aldı.
Belki de sıra bizde,
Diyeceklerimiz yok belki
Ama yapacaklarımız çok.
Sözün bittiği yerdeyiz çünkü.
Bir yolunu bulup
Doğayla,
Bütün güzel şeylerle,
Bir yerlerde, bir şekilde barışmalıyız.
Bütün güzel şeyleri kaçırdık sanki
Bir sonraki istasyona koşmalı
Dört nala hiç durmadan.
Yakalarız belki...
Bir umut işte,
Öyle bir çocuğun bakışı gibi,
Bir çiçeğin toprağı yarışı gibi,
Masmavi dalgaların sahille kucaklaşması gibi bir umut.
Belki de bir türküsü var bütün barışmaların hani,
Bu barışın türküsü de olacak elbet
Sazın telinde,
İnsanın dilinde, yüreğinde...
Mine Yılmaz Sevinç
14.Şubat.2023
23:58
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 23:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!