Toprak Yüzlüm Şiiri - İbrahim Demir

Sende tanıdım bilirmisin aşkın maviliğini
Yüreğin de başka bir yüreği taşımak
Ve kabullenmek tüm kusurlarıyla sevdiğini
Hiç gücenmemek, gocunmamak ve konuşmak

Sende öğrendim ben şiir yazmayı
Kimi zaman hayata kafa tutmayı
Bilirim, beceremesem de her ne kadar
Sende öğrendim toprak yüzlüm unutulmayı

Her sessizlik de seni hatırlamaktı aşk
Hep sessizliğe mahkumdum ben, hep aşk
Seni düşündüğüm de ellerim titrerdi
Benim için hayat sendin sense aşk

Bulduğum her kağıda adını yazardım
Anlatmak isterdim hep seni, herkese
Seviyorum diye çığlık çığlığa haykırırdım
Oda beni seviyor derdim oda beni sevse

Sonra sensizliğe uyandım bir sabah
Hayalin yoktu işte o an yatağımda
Uçup gitmişti seninle beraber gülüşlerim
Herkes gitseydi de birsen gitmeseydin toprak yüzlüm

Kalemim ayrılığı yazar oldu hep
Gözlerimde ise yürüyüp gittiğin yollar
Dilimde ayrılık şarkıları şimdilerde hep
Elimde senden kalan şiirler ve mektuplar

Önce bir süre yolaldık karanlık bir kutuda
Sonra usulca indirildik yalnız bir çukura
Çok sonraları anladım bilirmisin öldüğümü
Toprağı değil, üzerime serptiler toprak yüzlümü…