Toprak Ve Sen Şiiri - Mehmet Sever

__havaların; rüzgara ve rüzgarın buluta
iki büklüm... dolaştığı zamanlarda
kollarım kırılamıyorsa
omuzlarında
bir vurgun/ yemiş say
derinlere dalmayan gözlerim

___toprakların; yağmura ve yağmurun ciğ tanelerine
dönüştüğü ayazlar...
çarparken saçlarına
susup, kağıttan gemiler yapıyorum
denizlere varan ırmakların
koynuna salıp
rıhtımlarımda bekliyorum

___dar geliyor
belki de içime
dünya...
nereden biliyorsun
sığdım avuçlarına
ve bulaştım
sen dokundukça aklına

___gel,
bir virgülü silelim zamandan
uzayan bir cümelenin
sonuna
bırakıp noktaları
çekelim/ içimize
gözlerimizi

___bir rüya bulacağım
köşeyi dönmeden
ve bir uçurum
gel
uçalım butların arkasına
yıldızların içine dolan
çocuk gözleriyle

___ya da bırak...
sarmaş dolaş uyuyalım...