Toprak ve gül Şiiri - Şair Mehmet

Gönlüm sultanı gözümün nuru
Ölürsen mezarına gül olurum
Yağan yağmurla yeşerip mezarına gül olurum
Karda soğukta kururumda vazgeçmem
Bir umutla baharımı beklerim
Yeşeririm sende çiseleyen yağmurla
Senin mevsimlerinde ölüp dirilmeyi seviyorum
Sana yağan yağmur tanesini seviyorum
Biliyorum biraz bencil oluyorum
Senin en doğal halın toprak halini seviyorum
Sen olmasan ben yeşeremiyorum
Yelini bile benden esirgiyorsun
Sökülmüş mezar taşına yama olamıyorum
Neydi seni benden kopartan
Neydi o şeytanın fellahı gencecik bağrına konan
Neydi seni musallaya mecbur eden
Neydi seni benden alıp götüren
Şimdi akıldan ziyanım ben
Senin sevdanın ızdırabı beni zay eyledi
Dön gönlüm sultanı dön