Marmara Şiiri - Şair Mehmet

Gömdüm seni Marmara’nın
En derin kuytularına…..
Senden kalan ne varsa yunuslar yar ettim
Bir kendimi yar edemedim
Mavi gözlü Marmara ya
İçinde olduğun kuytulara kendimi sığdıramadım
Yüzmeyi öğrenince…..
Denizanasına binmeği de örgendin
Şimdi hangi limanlara uğruyorsun
Benden kalan hatıralarla
Marmara ya sığamadın
Marmara sesiz vapurlar insanlar sesiz
İstanbul ölmüş sensiz deniz gözlüm
Bak gidiyorum yalın ayak
Gözlerinin kuytusunda kaybolduğum
İşte gidiyorum Marmara senin olsun
Kendi kuytularımda ………
Ben sensiz yeşermeyi de öğrenirim
Unutamasam da unutmayı öğrenirim
Ben gidiyorum deniz gözlüm
Vuslat da sılada seni olsun
Olurda bir gün Marmara da dönersen
Ben seni karaca Ahmet mezarlığında
Bula bilirsen bir mezardayım