Toprak rengi gün batımında inliyordu namelerim
Gözyaşlarıyla sırıl sıklam olmuştu elmacık kemiklerim
Yer yüzünde bir ben vardım sana yanan
Saklanıp gizleniyordum usul adımlardan
Peşine takılmıştım hiç duraksamadan
Dar sokağın birinden çıkıp birine
Sapıyordum zaman zaman
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
