Toprak O Gün Alır Şiiri - İbrahim Cuma

Artık gökyüzüne bakamıyorum
Gök kubbe sonsuz bir girdaba dönmüş...
Güneşin canını sıkamıyorum
Kurşundan bulutlar girdaba kanmış...
Aşkla yanan güneş dünyama sönmüş...

Halbuki sürekli izlerdim onu
O göçmen kuşlara baktığım gibi
An bile kaybolsa özlerdim onu
Ruhuma bulutlar ektiğim gibi;
Gözümden zümrütler döktüğüm gibi...

Kurşundan bulutlar kesti yolumu
Prangalarıma anahtarım yok
Eşkiya kelepçe kesti kolumu
Düğümü çözecek tezgahtarım yok
Hedefe gitmeye bayraktarım yok.

Denizlere bakıp imrenir gökler
Bağrından mektuplar gönderir bulut
Denizler mektubu göğsünde saklar
Fırtınalar güneşime tasallut
Yıkımlardan sonra oluşur sübut...

Yıllarım gizlice koşar hedefe
Ayağımdan tutup sürükler toprak
Ne kadar yalvarsam şaşar mı kefe
Vadesi dolmazsa düşer mi yaprak
Toprak çeker alır o gün kıskıvrak ...