Toprak Kadar Olamadım Şiiri - Onur Güneş

Tam bir karartı vardı toprakta
Gökyüzü daha yeni açmıştı çiçek
Toprak hasretti güneşe hasrettiki her gördüğünde utancından kızarıyordu
Sonra yeşeriyordu sevincinden
O da biliyordu hasretin uzun sürmediğini hep gözü göklerde ufuktaydı
İşte bir kızıllık vardı görünüyordu ufukta
Toprak hareketlendi yüzünü göstermesede
İşte buydu mutluluk görünüyordu semada
Görünüyordu hayatının kaynağı
Yeni bir başlangıç yapacaktı çok uzun sürmesede
Gözleri kamaştıran doğmuştu gökyüzüne herşeyden habersiz dilsiz
Nereden bilecekmiş toprağın kendisini sevdiğini
Nereden bilecekmiş her gördüğünde ölüp ölüp dirilidiğini
Yüzünü hep görse bıkarmıydı benim seni sevdiğim gibi sever miydi
Toprakta soluk almak ister ama şu karşındaki fani bilir miydi onun ne olduğunu
Ah nerden bilecekmiş bu fani nerden bilicekmişim
Toprak kadar bile dilim yok ki senle konuşayım
Toprak kadar bereketli değil ki ağzım dilim
Gözlerine bakmaktan başka ne işe yararım ne işe yarar beynim
O kadar acizimki yanında o kadar beterimki üflesen yere düşecek gibiyim
Toprak kadar bile olamadım güneşime bile sahip çıkamadım ya
Ne işe yararım ben ne işe yarar
Bu taş yüreğim