Toprak Gözlüm Şiiri - Durmuş Gönen

Sevda trenine bindiğinde yüreğim,
Yaşlı bir ağacın gölgesinde
Ellerinden tutabilmeyi diledim.
Derdime çare bulmaya çıktım yollara
Kâinatın ışık saçan her zerresinde
Seni arıyorum toprak gözlüm...

Bir buğday tanesinin filizlendiği gibi
Gönlümde ki sevda ikliminde yeşeriyor sevgin
Bir bahar sabahı karanlığın içinden çıkarak,
Etrafa tertemiz kokular saçan papatayamsın.
Özledim seni toprak gözlüm..
Gözlerini özledim...
Sesini özledim...

İçinde bulunduğumuz vuslat diyârında,
Kavuşmayı beklerken nedir bizi ayrı kılan.?
Söyle toprak gözlüm..
Nedir aynı şehirde gönlümü sürgün eden?

Bekliyorum toprak gözlüm...
Yüreğim yettiğince,
Sözlerin bittiği yerde..
Kaybolmaya yüz tutmuş,
Virane bir şehrin sokaklarında,
Sessizce seni bekliyorum..
Yalnızca seni bekliyorum toprak gözlüm..