Toprak Gibi Şiiri - Mehmet Cıngır

İnsan olan mütevazi olur toprak gibi,
Tepeden bakmaz insana mağrur yaprak gibi.
Yükseltir mi insanı aya,yıldıza kibir?
Anlarsın yüzüne gülümsediğinde kabir.

Tanrılık iddia edenler şimdi nerdeler?
Anladım,en dipte"Esfelesafilin"deler.
Kimin alnını öpse günde beş kere toprak,
İşte o zaman arşa değer başı muhakkak.

İki söz bilmekle kendini alim mi sandın?
Şeytana uyup kibirle yandın ki ne yandın!
Makamınla,malınla,mülkünle olma mağrur,
Çakar şimşek,siler süpürür bir anda yağmur.

Nerde şimdi zulmün babası krallar,hakanlar,
Onlardır şimdi cehennem ateşi yakanlar
Ki bir sivrisinektir azraili Nemrut'un,
Neyi kaldı şimdi adından başka Karun'un.

Büyüklük,güç,azamet yalnızca Hüda'dadır,
Tüm insanlar eşittir; üstünlük takvadadır.