Toprak Evler Şiiri - Uğur Musab Şahin

Köyümüzde, kasabamızda topraktı evler,
Ya taştan, ya da ahşaptandı merdivenler,
Üstü toprak, altıysa ahşap lambrilerden,
Yine ahşap, rengârenkti küçük pencereler,
…
Her oda bir aileye aitti, ayrı ayrı bu odalar,
Baba evinde otururdu evli, bekâr oğlanlar.
Büyük bir avlusu olurdu, köşede tuvaleti,
“Hayat” denilen, ahşaptan müşterek alanlar…
…
Mutfak yoktu, aşevi denirdi ocaklı odaya,
Kazandan tencereye, kap kacak buraya,
Birde müşterek oturulan, kuzine salonu,
Altı dam ve ahırdı, sesler gelirdi yukarıya…
…
Her avluda büyükçe bir samanlık olurdu,
Yazdan buraya saman, slaç doldurulurdu.
Küçük ev denilen, ahşaptan, tahıl ambarı,
Buğday, arpa, çuvallarla şeker konulurdu…
…
Toprak evler yazın serin, kışın sıcaktır,
Her odada, birer teneke soba yanacaktır,
Odun, tezek yazdan hazırlanırdı ambarda,
Herkes erken yatacak, erken kalkacaktır…
…
Her kardeşin, üç - beş çocukları olurdu,
Gelinler kraliçe arı gibi, hep doğururdu,
Geniş bir mahalleydi, sanki o koca evde,
Gül gibi geçinirlerdi, herkes huzurluydu.
…
Her sabah çocuklar yazın kıra, kışın okula,
Babalar kimi çifte, kimi tırpana, koyuna.
Nine evde ki gelinle, yemekten sorumlu
Dede dışarıdaki işler için, atlardı atına…
…
Ne televizyon, ne telefon, ne internet
Dahası suyu, köy çeşmesinden temin et.
Odalarda gaz lambası, dışarıda iki fener
Hep bir umut taşır içinde, bir ses sabret…
…
Mutluluk tavan yapardı o kalabalık evde,
Senin benim kavgası olmazdı, koca köyde.
Bütün evlerin bu evden hiçbir farkı yoktu,
Bu kalabalıklardaydı neşe, sevgi her yerde.
…
Şimdi köylere de girdi, fitne fesat kavgası,
Tarlalar ya icarda, ya icrada ölünce babası.
Kardeşler küs, tarım ve hayvancılık bitmiş,
Gençler okumuş, köy boşalmış, gönül yarası…
2025