Toprak Şiiri - Arif Emrah Toyoğlu

göğe değdim, et kemik
avuçladığım toprak tenindeydim
ölümler içinde
ölülere sarılarak...

alırlar başımı...
alır cellatlar can veririm....
dirilirim çöplükler içinde
başım çöpçülerin ellerinde....

uzun bir zaman
sıralı dakikalar, sıralı saatler
ölüm, kaç yılda bir gelir
kaç canımı alır gider
bilmemekteyim....

sırtıma bir doğum yarası işlenmiş
her an acı,
ölüme doğmuşum besbelli
Abva'dan söz etmekte
hergün direnmekteyim

Aşk bin kehanet biçmekte
bir an ötesi şahane karanlıklar
sığ gelir siyah
hayaller görmekteyim
kızıl karartılar üzerinde

hiç kazanamayacağım bir oyunda
en iyi oyuncu benim
ne yenmekteyim ne yenilmekte
kuytular saklanır
kuyular yıkanırım

örtüler sarınırım iki kader arasında
yüzüstü çıplak,
ayaküstü namahrem
biri bembeyaz, biri rengarenk...
yalnızlık üzerine....
soyunurum, giyinirim

gölgeler peşindeyim....
beden giyinmemiş...
sevdalar çilesinde

ne yerdeyim
ne gökte
kör bir gece
sağır bir gölgede
ölüm çekip
nefes vermekteyim....