Toprak Şiiri - Murat Kılıç 2

içimde yaşlanır bu ağaç,
sarmaşık misali kökler salar.
ne olur birileri elimden tutup,
şu yarayı söküp alsalar;

ben artık yağmura el açan,
dalda teni solgun yaprağım.
yanıp kavrulmadan kurtulsa,
yeniden canlansa toprağım.

ben uzak diyarların insanı;
bilmem kin tutmak nedir.
bir umudun peşinde yıllarca,
çektiğim bilinmez çiledir;

nerde bir hüzün görsem,
saçlarımı ağartır yas tutarım.
sesime ses veren olursa,
ömrümü ömrüne katarım.