Toprak Şiiri - Nevzat Dağlı

Vatan toprağına değer biçilmez,
Verilen emekle tartılır toprak.
Canlardan geçilir, yurttan geçilmez,
Şehit kanlarıyla kurtulur toprak.

Doğaya can veren tozdur, topraktır,
Güneşten güç alan yeşil yapraktır.
Suyla buluşmazsa taştır, çoraktır,
Kazma, kürek ile yırtılır toprak.

Kimi zaman yoldur dosta ulaşır,
Çamur olur ayaklara bulaşır.
Üstünde sayısız canlar dolaşır,
Altında can besler dürtülür toprak.

Gurbette olanlar suya muhtaçtır,
Ellerin toprağı kızgın bir sacdır.
Sılaya dönene emdir, ilaçtır,
Ellere, yüzlere sürtülür toprak.

Karaman toprağı neler büyüttü,
Bezle sarılarak bebek uyuttu.
Tohumlar yeşertti, fidanlar tuttu,
Karamanoğlu’na yurt olur toprak.

Beyaz, kara, kızıl, gri tür olur,
Canlıya kök olur, kutsal yer olur.
Hayatın sonunda bize yâr olur,
Nevzat’ın üstüne örtülür toprak.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat