Toprak Şiiri - Nisan Yağmuru

Toprağı kazarız bereket verim için
Hem beslenir çiçekler yetiştiririz
Umutla sevinçle emeklerimizi bekleriz
Toprağı kazarız son yolculuk mezarımız
Sevdiklerimizi boynu bükük bırakırız
Umutlarını sevinçlerini yanlarına sunarız
Yeşermez çiçek vermez
Acı içinde dökülür göz yaşlarımız
Gönül sever hoşnut olur
Ruhumuz acılarını içine doldurur
Daima biri vermek biri almak
Bahar gelir seslenir, her yer renkleri ile süslenir
Kış gelir bütün renkleri siler bitirir
Aşk gelir elinden tutamazsın
Hiçbir kafese sığdıramazsın
Sevgi sevda toprak değil, mevsim değil
Girdiğin yürekte neden mutlu olamazsın
Verimsizlikten mi yoksa toprağın kulaklığından mı
İşte emek vermeden bunu anlayamazsın..