Su hasretiyle çatlak,
Bir yanı çorak,
Bir yanı ateş ihaneti
Güneş kayıp, saklı durur
Utanır, göstermez yüzünü
Ve yılan çıksa da bağrından
Yine su diler dualarında.
Ateş kıvılcım olur ölüm renginde
Korkar yağmurdan ve titrer topraktan
Nihayet gözyaşı yüklü bir bulut gelir.
Sağnak yağar.
Toprak derin bir iç çeker
Dayanamaz bir yavru doğurur.
Keskin göz,
Acıyla yoğrulu bir yürek,
Ve korku nedir bilmez,
Bir yanı yaşamaksa hayatı,
Bir yanı ölüm gibi...
Ateşle sınanır,
Kurşun dökülür,
Dağlanır göz,
Ve ölümlerden geçirilir,
Yaşar toprağın çocuğu.
Ölse de yağmur yağar üstüne
Ve üstüne gül biter
Bu çocuk ihanetsizdir.
Bu çocuk toprağın,
Ve suyun çocuğudur,
Biraz delice
Biraz sert bakışlı
Ve yalansız....
03.11.2001
Ramazan TurgutKayıt Tarihi : 7.10.2023 12:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan ve toprak ilişkisini anlatan bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!