Toprak Şiiri - Derya Avşar

Pay edilemeyen bir zaman dilimi bu
Bu, umursamaz bir öfkenin sonucu
Karanlığın gölgesinde aydınlanıyor;
Umudun, ışığın, bereketin yolu

Yeni doğan gün akşam olmayı bekler
Akşam şafak olsun diye sabırsızlanıyor
Uyanıyor toprak ananın göğsündeki çigdemler
Boy veriyor başaklar, leylaklar, şebboylar

Bir asrın hikâyesi olarak anlatılıyor;
"Sonumuz kara toprak" diye
Ne kadar da verimli toprak ana
Doyuruyor, enerji veriyor, kollarına sarıyor

Yoruyor toprağın üstünde yürümek
Aldığın her nefeste bedel ödemek
Yorgun argın yolları yalınayak geçmek
Ömrün son durağında geri dönmek ne mümkün

Ne mümkün yeniden doğmak
Ne mümkün yanlışları dönüp düzeltmek
Ne mümkün boşa geçen zamanı geri almak
Son durakta kara toprağı kucaklamak var

03/07/2022