Doğduğu günden beri beraber yaşamış bozkır yalnızlığıyla
Küsmeden yaşamış on beşinde tanıştığı nasırlarla
Zor da olsa dimdik büyümüş
Büyümüş yüreğindeki yaralarla
Kalabalıklar içinde baş başa kalmış yalnızlıkla
Küsmeden yaşamış çocukken tanıştığı zorluklarla
Zor da olsa dimdik büyümüş
Büyümüş yüreğindeki yaralarla
İnsan toprakdandır,topraktır.
Bu toprak anadır bu toprak babadır
Bu toprağın eşi yalnızlıktır.
Bu toprak kendini tamamlamaya çalışır çalışır da
Bu toprak tamken bile yarımdır.
Yarım,yalnız tarafını bilir kaya gibi yaşamaya çalışırsın çalışırsın da
Bil ki en sert kayanın bile sonu topraktır.
Kayıt Tarihi : 25.12.2021 23:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ökkeş Umut Sönmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/12/25/toprak-411.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!