Toprak Şiiri - Emin Yıldız 2

Toprağın kucağından savrulup diyar diyar,
Tükettik ömrümüzü, şehir köşelerinde.
Ömür sermayemizi bitirip de ihtiyar,
Olmadan saklasaydık, billur şişelerinde.

Hasret kaldık yeşile, doğaya ve toprağa.
Tarla, çayır, bahçeye, ağaca ve yaprağa.
Uzaktan bakar olduk, zirvesi karlı dağa.
Serin gölgeler vardı, yaşlı meşelerinde.

Rengârenk, ala çiçek, kırlar çayırlar vardı.
Ekolojik sistemin gözdesi, insanlardı.
Tabiat cennetinde taht kurulmuş yıllardı.
Sevdalar kuşanırdık mor menekşelerinde

Hayvanlarımız vardı, biner, sağar koşardık.
Canı cana yaslayıp, her zorluğu aşardık.
Yan yana ve iç içe mutlu mesut yaşardık.
Sevginin sırlarını çözdük neşelerinde.

Katkısızdı gıdamız, kendimiz üretirdik.
Doğal olan her şeyi şehirlerde yitirdik.
Ay sonunu beklerken ömrümüzü bitirdik
Alın terimiz tutsak, banka gişelerinde.

Oysa ki biz insanız, aslımız toprak bizim.
Adem'in soyundanız, neslimiz toprak bizim.
Orda yaşar ölürüz, hısmımız toprak bizim.
Sonsuz vuslat  sezilir sıcak işvelerinde

Emin Yıldız
12 Şubat 2021