Toprak Şiiri - Naki Aydoğan

Sonbaharda pijamalarını giyer ölüm
Bir kış uyuyacaktır
İlkbaharda yine uyanacaktır ölüm
Gününe gün mevsimine mevsim ölen var
Uykusu olmayan canlılar da var
Ölümünü dolaştıran uykucu gezenler var
Kışın daha tatlı ballı şerbetli uyurlar
Yazın kendisi şerbetli yapış yapış olurlar
Tatlı uyuyamazlar yazın
Uyanık gezerler
Ölüme bağışıklı uykucular
Ölümü yoksa doğmaz hiçbir canlı
Zamanla yolculuk etmez hiçbir şey
Gerçekte zamanda yoktur
Uyanıp uyumak var
Öldüm mü ben şimdi bir daha uykuma batamayacak mıyım?
Uykumda kayıp mı oldum
Ama burada her kes var ben yalnız uyurdum
Rüya değil bu gerçek bu
Bütün yaratılan yaratıklarla bir uyumak
Toprak mı oldum ben şimdi
Delik deşik bedenim solucanlar geçer içimden
Ben ne yapayım şimdi ben insanım
Kazma kürek bulayım eşeyim toprağımı
Belki bir define bulurum
Doğdum ben çünkü öldüm ben, ölümlüyüm ben
Hiç belli değil ne doğduğum ne öldüğüm
Ne uyudum ne uyandım
Tek bildiğim yaratılanla yaratıldığım
Ağaçların hayatını uyurum hayvanların hayatını uyanırım
İnsan hayatımı eşyam yaşasın