Toprak Şiiri - Kemal Bölükbaşı

TOPRAK

Can oldu kan oldu suya karıştı
Dünyada ruhlara ten oldu toprak
Sürüldü yarıldı yine barıştı
İnsanın derdine em oldu toprak.

Kimi yârim dedi bağrına bastı
Kimine düğündü kimine yastı
Kimine son durak eleğin astı
Cümle varlıklara cem oldu toprak.

Kazdık yağmaladık çıkarmadı ses
Altında ölüm var üstünde nefes
Sarmış etrafını gökkubbe kafes
Ağlayıp gülene dem oldu toprak.

Tımarladık sevdik bire bin verdi
Gönlünü sorgusuz bizlere serdi
Vur kazmayı beli gocunmam derdi
Her türlü canlıya yem oldu toprak.

Hırsı olanların gözün doyurdu
Zalime gel dedi sesin duyurdu
En derin yerini o na ayırdı
Kötünün ağzına gem oldu toprak.

Sulara sığmayan toprağa sığdı
Karuna set oldu kendini yığdı
Kibirle gezenin üstüne yağdı
Nursuza yüzsüze kem oldu toprak.

Kemalî kaldı mı vefalı bir yâr
Vefalı yâr soran toprağı sarar
Yârini sarmayan can neye yarar
Kadrin bilmeyene zem oldu toprak.

21 Aralık 2018/Kemal Bölükbaşı/Gaziantep.