Toprak! Şiiri - Mustafa Demirci 3

Yağmur, güneşle can bulur, rüzgârla savrulur
Çilelerle zorluklarla yoğrulur canlıları doyurur
Bahar gelince çiçeklenir, bizleri mutlu eyler
Rengârenk güllerini bize sunarsın toprak

Canlıları doyurarak kucağında besleyen
Her darbeye metanetle, sabırla yaklaşan
Topraktan ibret al, güzelliklerle bizi karşılayan
Kırma insanların gönlünü, hamurumuz toprak!

Bereketlisin her mevsim, meyve verirsin
Varlıksın, bolluksun, bitmez bir hazinesin
Dostsun, aşksın, arkadaşsın, sevgisin
Şefkatli kollarınla bizi, sararsın toprak…

İlkbaharda güller, leylaklar, yaseminler dans eder
Güzelim kokuları ile insanları mutlu eyler
Çiçekler sunar insanlara, arılarıyla bal eyler
Her mevsim kucaklar bizi hoş sedasıyla toprak!

Yaz ayında güneşe rağmen bin bir tat meyvesi
Kavun, karpuz, elma, üzüm, kiraz ile vişnesi
Arpası, buğdayı, mısırı, pirinci, fıstık ile cevizi
Sadık dostumuz, hoşgörülü bize can katan toprak!

Sonbahar ağaç yaprağı renkleriyle mutluluk verir
Köylü sabanla kazar toprağı tohumla karıştırır
Toprak besler bitkileri, baharda bolca karşılık verir
Kırılmaz, ağlamaz, hoşgörüyle karşılar bizi toprak!

Kış aylarında karla ruh ve bedenimizi ferahlık sarar
Ağaçlar, beyaz gelinlikli kız gibi doğayla dans eder
Bitkilerin, sebzelerin, meyvelerin oluşumunu sağlar
Türlü türlü sebzeleri, meyveleri canlılara sunar toprak!

Vururuz toprağın bağrına kazmayı, hançerlercesine
Fışkırır suyu sularız meyve, bitkiyi içeriz kanarcasına
Sen kulsun, ek gönüllere güzelliği, sana o yakışır
Sevdirir canlılara kendini, karşılık beklemez toprak!

Sabır ve hoşgörüsüyle olgunlaştırır sebzeleri meyveleri
Gençler! İlim, eğitim, hoşgörüyle ferahlatır gönülleri
Aç kalbini Mustafa’m gönül bahçende barınsınlar
Mutlu eyleyenleri, Mevla’m mutlu eyler!
Âdem’den bu yana, bunu başarmış toprak!