Toprak Şiiri - Halit Korkmaz

Verimli ya da çorak, uzaktır ona nisyân
Toprak cömertliğinde canlılar medenidir
Diyar diyar gezerek rızık arayan insan
Her çiçeğe ulaşan arının vekilidir

Toprak vatanın kökü, canların anasıdır
Nektar olan sütünden bebekler emzirecek
Topraksızlık bahtsızlık, isyanda ilk kapıdır
Aşkından doğan insan tekrar ona dönecek

Bütün tohumlar sende, filizler senden çıkar
Saklı ambar gibisin her çeşit maden sende
Bir göğsünden sıcak su, birinden soğuk akar
Ne ölçülü anasın ikramın perakende

Kartvizitinde adın merhamet ve bereket
Gücüne idrak yetmez, evrende ambarsın sen
Huzuru temsil eden ikramında nezâket
Sana hançer atana ikramın bire seksen

Naçiz usta diyor ki bir toprağa sahip ol
Ürün ek, hasat eyle, sulbüne hayat versin
Toprak varsa yaşarsın, folsuz hayat karambol
Gözet dostu düşmanı, toprak ta seni sevsin