Toprak Şiiri - Abdullah Erdem

TOPRAK

sormayın adımı adım topraktır
bir metre çukur bekler de beni
ölürsem iyice tepele beni
şimdi ayağımın altında ama
sormayın adımı sonum topraktır...

bollluğa kapılır kibirlenirsin
hakka gözünü kapar hem dinlenirsin
hesap günü gelir sen dillenirsin
şimdi insanlar altında ama
cennete giren gönül topraktır

hayat bir çirkef senin elinden
hakka karşı küfür düşmez dilinden
dumanlar yükselir çirkin yüzünden
bilmezde toprağı hor görün ama
sana bahşedilen beden topraktır

hoşgörü bilmezsin hep yüklenirsin
fakiri fıkarayı alır ezersin
namus perdesini hemen delersin
hakka karşı hiç saygın yok ama
cehennemde yanan odun topraktır

güzelliği görmen yüzünü dönmen
her an insanlığa eden bir dümen
toprağı okşayıp sırtını sürmen
koklarsın gonca gülleri ama
bahçelerde biten güller topraktır

topraktır ateşler güller topraktır
yediğin meyveler ekmek topraktır
şehvetle gittiğin kadın topraktır
irşada gelmez, bilmezsin ama
yerin altında kaynayan mağma topraktır

demir topraktır altın topraktır
bakır topraktır gümüş topraktır
ateş topraktır ağaç topraktır
göz göze gelince korkarsın ama
içinde beslediğin gönül topraktır

Abdullah ERDEM
03/11/2007