Toprak Şiiri - Necati Sarıca

TOPRAK
Esmer ekmek gibi ellerimle
Geceyi verince ateşe
Yağmurun korkusundan
Şehirlerden yaz günleri çölüne akan
İnsanlar yetmedi sözleri karşılamaya
Ben kalbimi vurunca toprağa
Çıkarıp kalbimi vurunca toprağa
Yıldızların külünden çıkıp sabaha
Bir gözyaşı gülümsedi
Sustu ve bağladı her şeyi sonuna
Aşk öyle sarışındı toprağım öyle kara
Yağmur bir ses olup dağ kırılırsa
Ve kokusuyla gökyüzümden yeryüzüme
Durmadan yağmur yağarsa
Yüzüm toprak olursa kapkara
Sevgilinin saçları gibi
Bir de gözleri
Öpüşlerinin ıssızlığında
Vişneçürüğü cam kırıkları titreşirken kanımda
Annemin toprağı avuçlaması gibi hüzünlü
Tek başıma söylediğim o türkü
Günden güne yansa dağlar
Dağın yanışında gözlerim kanar
Sıcak bir tohum düşer gibi toprağa
Annemin toprağa yüz sürüşü
Ben kendimi verince toprağa
Aşk öyle sarışındı
Toprağım öyle kara