Toprak Şiiri - Nurettin Bozgeyik

yutuyor toprak;
havayı güneşi suyu
insanı hayvanı gübreyi
yaşanmışlıkları...
eritiyor katmanlarında.
doymuyor ama doyuruyor
ne veriyor geriye aldıklarından?
buğdayı tütünü, şekeri tuzu
ağacı çiçeği, karpuzu, üzümü
kirazı zehiri panzehiri

geri veriyor aldıklarını
insandan aldığını insana
güneşten aldığını güneşe sunuyor
altın tepside
arındırıyor.
verdiklerini geri istiyor
geri vermek için.
aldıklarını veriyor,
verdiklerini alıyor

nedir bu kesintisiz
ama kısır olmayan döngü?

aldatmaca mı?
geçiş sürecimi?
neye?
sonsuzluğa aracımı
toprak ana?
üretken döngüde,
boşlukta savrulan
cevapsız
sorular...
kimileri meraklı, sorgulayıcı, kuşkulu.
kimileri umarsız, sorumsuz, bayağı.
yaşıyorlar.
niye geldiğini bilmeyerek
gideceğini bilerek

devam edecek bu kısır olamayan döngü.
ölümlüler ölmeye,
toprak ana yaşamaya
devam edecek...