Toprak Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Toprak
Kahve susuzluğu, meltemsiz
Parıltı koynunda siyahın, göz
Raks –sarhoşluğum- bir anı
Varlık-kefilsiz söz

Hissiz serseri bir balo
Kırmızılığında rüzgarın
Sahipsiz- kayıp tonsuzluğu
Halime inceden bir solo

Diyar diyar
Kayıp odacıkları- muamma
Ruhsuz aşkların mateminde
Gözlerin-kahve bakar

Kifayetsiz keyfiyet
Zarureti kafiye
Melodi –perde
Kayıp çeşme-şiir- hürriyet

Ayrılık ritüeli
Varlık gizemi
Sessizliğinde gözlerinin
Kuru bir toprak kokusu
Bilirim
Berrak bir anıdır
Bulanık suları ruhumun
Sen-ruhumun kışında-zemheri
Bahar mı olur

Kader
Çizgisiz akışı
Sancılı ruhların
Son durağı
Kahve kokusunda
Siyah sakallı kahve gözlü imam
Elinde son ıslak mendili
Islak ve de nemli
Küf bağlamış bedene
Mezar.

Toprak
Her ayrıntıya sinmiş
Aşk-ı latif
Körlüğün keyfiyeti
Halime sunulmuş kahve serap
Kabulümdür
Toprak.