Toprak Şiiri - Şair Kayıpliman

Acımasız bir rüzgar sarmış kuru toprağı;
Savruluyor toz duman.
Gözlerimi kapatıyorum.
Bu ne hırcın! bu ne asi fırtına!

Sorgu olur mu? toprağa;
Toprak hem ana,
Hem varlıktır anlayana.
Ellerimi dokunduğumda; hissediyorum sevgi dolu okşayışlarını.
Bir sadakattir ona;
Her adımda olmak onun sırtında

Bilmiyorlar ki aciz mi? Bu doğa!
İhanetçiler! Ne kadar yalan yaşadıklarınız.
Ne kadar yapmacık varlığınız.
Anlayamazsınız! varlığın hasretini toprağa.

Karanlık planlar yapıyorlar, toprağın kalbini deşiyorlar
Kanla suluyorlar bahçelerini
Acımazsızca vuruyorlar kuşlarını, ağaçlarını
Bu hırcın! bu düşmanlık! hangi yaratıkta
Neden böylesi bir vahşet? varlığın anasına
Ölüme bile muhtaç kalınca mı? anlaşılacak
Tüm dönüşler yine ona olacak.