Toprak Şiiri - Hamit Pala

------------------ Rahmetli Anneannem Fatma Kılıç'a...

Görürsün bir karaçam
Uzun bir yol sonunda
Ağaçsız iki yamaçta
Beyaz taşlarıyla...

Bir yorgun ufak köprü
Süzülen çay üzerinde,
Bir köklü çınar
Uğuldayan...
Yıkanır berrak sularında.

Uzun tozlu bir yol kenarında
Rüzgârla secdededir samansı otlar
Bir beyaz kış konaklar
'Yazı' misali sarı yüzünde...

Derinden gelen çağrıdır
Bir uzak diyardan
Savrulan saçlar, dökülen yaşlardır
Sessizliğe gömülen hıçkırıklar...

Her köyümde benzer
Aynı manzara her şehrimde...
Soğuk ve sessiz,
Gecesi serin.

Nedir görünmeyen, bilseniz!
İçin için dalgalanan...
Uzun bir yoldur; yakın yakın
Derin bir nefestir bırakılamayan...

Bakışlarda yoktur bir amaç
Düşündüren, hep o son:
'Toprak mı çekti, ne? '

01 Ocak 1995 - Tuzla

yazı: Halk dilinde - Düz yer, ova, kır.