Toprak Şiiri - Fatih Sultan Çelik

Bir an,
Toprağa karışmış, bozulmaya yüz tutmuş
Yalnız parmaklarının ucu görünen
Bir el belirdi hayalimde
Etrafını saran toprağı kabullenmese de, cansızdı
Oldukça yoğun hareket etmekte olan, hücrelerin kesilmişti
Kendisiyle fısıldaşan nameleri bile

Sadece gündüzleri değil geceleri de
Koşardın toplamak için yollarda
Vadiler dolusu altını, malı mülkü, yaprak yaprak
Dolduramadığın o eli, nasıl da dolduruverdi toprak
Kıskıvrak sarınca etrafını, karnın patlarcasına doymuştun da
“tamam, yeter” bile diyemedin bak.

Sonra, aynen ağaç kurdunun tahtayı kemirmesi gibi
Toprak da etini
Kemirmeye, yüzmeye başladı derini
Ardından yavaş yavaş
Kaybetmeye başladı vücudun şeklini.

Sonra mı?
Atılmış kemikler halinde kalakalmadın mı?
Ey nefsim söyle
Değer verdiğin onca şey..........
Hani nerede?
Kendine bir bak
O övündüğün güzelliğinden, hiç eser yok
İşte asıl olan,kaçınılmaz son
KARA TOPRAK
Artık
Adın anılacak, hükümsüz olarak

09.08.2007

Fatih Sultan Çelik
Kayıt Tarihi : 9.8.2007 15:30:00