Geldik Adem ile Havva’dan,
Mayamız karılmış topraktan.
Tüm canlıları doyuran,
Onları koruyup kayıran.
Zalimlerin gözünü,
En sonunda doyuran.
Uğruna can veren şehitleri,
O dur bağrında saklayan.
Yeşertir hep bağrında,
Bitkileri çiçekleri.
Sunar Allah’ın izniyle,
Çeşit,çeşit nimetleri.
Sanki bir değirmen gibi,
Yutar öğütür,her şeyi,
Besler doyurur onlarla,
Böcek ve bakterileri.
Toprak anadır, doğurgandır,
İçinde şifalar saklıdır.
Toprak kutsal vatandır,
Toprak herkese yardır.
Toprak her şeyin temeli,
Değerini herkes bilmeli.
Erozyondan korumalı,
Kem gözlerden sakınmalı.
Kayıt Tarihi : 7.3.2007 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mayamız karılmış topraktan. '
Nereye baksak hammaddesi çamur. Şu an parmaklarımın dokunduğu klavye, karşımdaki monütör, çevremizdeki canlı-cansız varlıklar...
Canlı dediklerimiz de birer makine ya da robot gibi görevlerini aksatmadan hile ve hırsızlak yapmadan, yalan söylemeden görevlerini yapıyorlar.
Biz insanlar farklıyız. İster bedenimizin istek ve arzularına göre aklımızı kullanırız, ister aklımızın yolunda bedenimizi kullanırız. Tıpkı vitesi boşa alarak aşağıya doğru frenle inen acemi şoförle çeşitli maharetle çetin yollardan tırmanan usta şoför gibi.
Sadece iki satırınız beni buralara götürdü. Gerisini de başka arkadaşlara bırakayım.
Selam ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (1)