Ey gülün gölgesinin düştüğü toprak
Ona kavuşman için solması gerek
Düşsün yeter tenine bir iki yaprak
Hepsini ister isen solması gerek
Rüzgar incitir gülü, toprak utanır
Utanır sevdiğini savunamamaktan
Bir şeyler yapmak ister vede çırpınır
Çırpınır da nafile öyle ıraktan
Sen besledin büyüttün bağrını deldin
Zaman layık gördü onu bülbüle
Yine de sen ömrünü ona vakfattin
Vakfettin ömrünü vefasız güle
Kayıt Tarihi : 8.10.2008 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!