Toprağa Ekersen Şiiri - Feyzullah Evcil

Kapıldım rüzgara, deli gönlümle,
Hiçlikler diyarı, nerde diyerek.
Daire şeklinde dönüp, benimle
Sırrına ermeye,niyet ederek

Durunca emirle, durdu esmedi,
Bıraktı ıssızdı,zalim geceler.
Niyetim yinede,hızı kesmedi,
Düşündüm alemi,olmaz dediler.

Vaktini beklersen,güneş doğacak,
Sonsuza gidecek,zaman bulursun.
Sevgine aşkına,ramol yanarak,
Zülfünü koynuna,koyda kurusun.

Toprağa ekersen, maşuk adını,
Hüsn-i zan kişiler,orda yatanlar.
Pervane gibidir,sıkma canını,
Ruhlarla söylerler,sırra varanlar

Fecirde esinti,gelme zamanı,
Aydınlat karanlık,ruhun şimdiden.
Gidipte döneni,buldum sananı,
Sorgula nihayet, cânın kendinden.

Feyzullah ilmine,vakıf olunca
Saklarsın kalbinde,sevda ateşi.
Meşakkat çekmeyen,kalbe konunca,
Sığamaz alamaz,göğsün kafesi.

26 şubat2012 pazar
00:35