Tomurcuk Şiiri - Durdu Mehmet Dalkanat

Büyüdü sevgiyle, açıldı dal dal.
Mutluluğa giden, yoldu tomurcuk.
Yürüdü güneşe, yüreği al al.
Toprağa düşünce, soldu tomurcuk.

O kadar nazikti, letafet ehli.
Bırak ihaneti, kaldırmaz cehli.
Geçmesin günleri, ah ile vahlı.
Demeye kalmadı, öldü tomurcuk.

Baharı görmeden, yazı bulmuştu.
Karakış demeden, güzü bulmuştu.
Açmaya yetecek, izi bulmuştu.
Bir kalemde özü, sildi tomurcuk.

Meyveye duracak, zamanı yoktu.
Önüne çıkacak, engeli çoktu.
Var sa biraz umut, onu da yaktı.
Düşleri ortadan, böldü tomurcuk.

En yaşlı periler, sahip çıktılar.
Saçına efsunlu, hikmet taktılar.
Güçleri yetmedi, boyun büktüler.
Uzanan ellere, daldı tomurcuk.

İşte böyle ince, bir garip sızı.
Yaralar yiğidi, kırılır dizi.
Görmek isteyince, bir başka gözü.
Kendi gövdesinde, el di tomurcuk