Amanosun garbisiyle yoğrulmuş gibi bakıyor puslu gözlerin..
İşte tek dizelik şiirim bu sana..
Amansız ve bir o kadar da zamansız
Gözyaşları ikram ediyorum kendime
Olduk olmadık zamanlarda...
Ve düşlerimde
Avuçlarının içini
Dudaklarım eski bir türküyü mırıldanıyor
Tuzlu sular iniyor yanaklarımdan
Avuçlarımın arasından yalnızlık dökülüyor
Uzaklaşıyorum kendime yakın bildiğim her şeyden...
Bayatlamış çaylar demliyorum kendime
Bir vapurda öptüm seni
Titrek bir maviliğin ortasında öptüm
Yalınlaşırken sözlerim
Ve gözümdeyken gözlerin
Ilık bir bahar akşamı gibi öptüm
Çokça ölüler gördüm
Gecenin gündüze en yakın olduğu zamanlarda
Ve uğultulu bir sessizlik dolaşırdı
Yan yana dizilen masalarda...
Birikirdi kapıya farklı farklı plakalar
Sarı bir dolmuşta yazıyorum bunları
Bedenim burada
Ama aklım dolmuş bekliyor hala durakta..
Geriye kalan şeyler var
Terkedilmiş bir durakta bekleyen
Geriye kalan şeyler var
İçinden hiç dolmuş geçmeyen
İlkbaharı müjdeleyen
Düşün!
Anızların arasındaki nergisi düşün
Dörtnala giden ve çimenleri çiğneyen
Günahları düşün
Bir ok gibi avuçlarıma batarken sakallarım
Bir ses yükseliyor güverteden
Martılar uçmaya kalkışıyor
Denizin ortasında,
Issız bir gemi dolaşıyor..
Geminin en üstünde bir denizci
Bir bavula koydum tüm beklentilerimi
Ve bıraktım bir elvedalar istasyonuna..
Gözlerimden akan tuzlu su
Burnumun ucuna eşlik ederken
Kulak misafiri oluyorum hıçkırıklarıma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!