Tokmakli Kement Şiiri - Seyfi Karaca

Hic birseyi oldugu gibi birakmamaya kilit duvar ve sokak
Saklayacak yeri götürecek müjdesi kalmayan virane mektuplar emsalidir
Girdigi kuyruklarda zor cikan saplantilarla
Üstelik de saatte dakkada ölcüsünü kendine tutturamayan hizla
Gül teninde iklimler percemlenip boyandigini unutup
Bütün burukluguyla zülfü daginik benzi solgun sonbahar
Uzuuun ve sakin bicilmis tarlalar boyu git ha git
Kizil doganlar ormanini yük tirenleri raylarini
Ve sicakligini yari yariya bölüsen günü topragi günesi
Yoksul kozada kim avutacak simdi bunca gülü asmayi karanfili
Arada ertesi sokak cadde liman ve sehir
Hayal kirikliklarinin azap gülücüklerinden bulut bulut yagmur süslenip
Zor dönemeclerin ahuzar dügümlerine tokmakli kemen takinmaktan
Yakaya takimis leylak rozet gibi
Cekingenligin zifir aynalarinda zülfünü endamini taranmaya
Iki yakada günden uzaklasan gölgelere kök salan eski agaclar rengi
Amansiz tur döner örülü duvar dürülü defter yoksul bulvar
Sanki diyesi varmis gibi tembihli ihtiyatli rüzgar dörtkoldan
Ammman da be olacaksa olaydi öten düdüge calmayan keman
Ortalama bir borudan minnet söyleyerek iskan mesken
Kapilar örtülür viranede sönmeye yolcudur fener
Son haddini noktasi noktasina kadar gülüp gecmekse
Fukaradir bütün yalnizliklar
Hancidir ve bu yüzdendir gökyüzü kervanligindaki yildizlar
Sogurken birbirinden hersey ,
Elem keder herseyin yükünü alir götürür sonbahar
Oyuncak hayatin sahici acilarini gercek yanginlara ve cigiklara birakan
Utangac sessizligin
Uslu elvadasinda kiminle kim..

Ekim / 21