Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yaşarken biz
Mendilimizi kirpiklerimize bağladık
İnsanız, hepiniz gibi doğarken ağladık
Ben ağlamayı bilmem ki
Babam vurdu gül bitti
Öğretmenimde çiçek
Bir rüzgar bekliyorum şimdi
Bu yorgun yüreğime dokunmadan geçecek
Sen
Yüzüme kimsenin vurmadığı tokadı vuran
Gün açarken, halimi hatırımı ruhumu soran
Yaktın bir kibrit gibi
En fakir
En zavallı
En yoksul yerimi
Hatta ve hatta gönümü derimi
Şimdi yaşadığın ne varsa bir bir at
En acısıydı senin vurduğun tokat...
Eylemsel davranış olsa da hayatın içinde ne tokatlarla karşılaşılıyor ki bir söz, bir davranış, belki de bir umursamazlık hepsi birbirinden acımasız ve can yakıcı...Hepsi için mutlak değer biçiliyor...Geçmiş, gitmiş olsun diyerek gönülden kutlarım...Tebriklerimle...
Hayat acı sürprizlerle doludur, bazen tokat atar bazen yumruk.
Hepsini zor da olsa kabulleniriz.Oysa insanlardan yediğimiz tokatları(sözle veya davranışlarla bile olsa) içimize bir türlü sindiremeyiz.Yıllarca aklımızdan silemeyiz,hatırladıkça
içimizi acıtır.'El beresi geçer de dil beresi geçmez'.
Yine de kendimizi üzmemek adına, unutmaya çalışmak gerekir.
Yorgun yüreğinize, dokunmadan geçecek rüzgarlar savursun,
yaşanan kötü anıları.
Güzel ve derin anlamlar içeren çalışmanızı beğeniyle okudum.
TEBRİKLER.Sn.GÜRSEL CENGİZ
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta