Tok Söz Şiiri - Veysel Şimşek

Ortalığa söz atar kurcalar beyni,
Böylesi insanlar her yerde aynı,
Utanmaz arlanmaz bükülmez boynu,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.

İçindeki şeytan ile avunan,
Ben diyeyim gavur sende de yunan,
Gölgesine bakıpta adamım sanan,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.

Kendinden haberi olmaz uyur gezere,
Önce insan olsa yüzü kızara,
Durduk yere gölge olur huzura,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.

Ne dediğini bilmez dili burgulu,
Önce Allah yaratıyor her kulu,
Direk söyler yutar nokta virgülü,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.

Şeytana yoldaştır yolu şaşırmış,
Kendisini çıkmaz yola düşürmüş,
Bir bilse kem sözden herkes üşürmüş,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.

Küçük büyük olsun bilmeli haddini,
Bizim tok söz yapar işin zıddını,
Akıllı ol desen çeker retdini,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.

Sükut altınsa iyi söz gümüş,
Bu sözü söyleyen çok iyi demiş,
Bizim nankör tok söz kafayı yemiş,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.

Veysel der bilene baştadır akıl,
Her zaman cahile uzaktır okul,
Bizim tok söz bir acayip bir şekil,
Ne dediğini bilmeyen tok söz.