Dedem derdi ki bize uzunca bakıp bakıp,
Maşallah ki maşallah sırtımı sıvazlayıp,
Bizden uzun olacak torunlarımın boyu,
Aynı olduğu halde bizimle hava suyu.
Şükür süpürge otu yemekten kurtuldular,
Bizim için lüks olan arpa buğday buldular.
Ne savaş var ne cephe ne kovulacak düşman,
Ne don kesmiş bir ekin ne de başaksız harman...
Allah'ım o günleri göstermesin diyordu,
Bizi açlıkla terbiye etmesin diyordu.
Aklıma geldi dedem severken çocuğumu,
Kısa olacak kısa bunların boyu bu mu?
Çikolata, kek, kola, cips temel gıdaları,
Hiç değeri olmayan uyduruk gıdaları,
Süpürge tohumundan daha düşük değeri,
Rafine glukozdan başka yok yemekleri!
Bizden doğan nesiller tok iken aç olacak,
Korkuyorum dedemden daha kısa kalacak!
Üstelik hareket yok, vitamin yok, posa yok,
Temel gıda rafine şeker başka gıda yok...
Kanser, şeker, tansiyon, kalp, ülser, obezite,
Depresyon, bunalımlar, herkeste bir reçete;
Daha ne hastalıklar beklemekte onları,
İstiklal harbindeki olacak olanları,
Aratacak belki de gelecekte ne yazık!
Boydan başka ne dertler beklemekte ne yazık!
Keşke süpürge otu yeselerdi bunlar da!
Tok iken aç olmaktan kurtulsalar bunlar da...
Kayıt Tarihi : 28.8.2015 09:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!