Tohum Şiiri - Müyesser Doğan

Yunus geçirip kevgirden İnsanı süzünce ,Damıtılmış insanlığın hatırınadır .
sorduğu sarı çiçeğe
Kabeyse kalbimin sendeki nazarı,
Cebrail Peygamberlere indirir ayeti,
Ben ilhamımla söylerim.
dinle,aslı sanadır vahyi

Kaybolur zihnin karanlık köşe bucağında,
Yarım mujdelerin peşine düşer çocukluğun..
Cismine bakmal
topragin hasısın sen.
Ben taşın içinde sabrı Musa
Sözünde büyüttüğün dünya,
Incir çekirdeğidir ayağımın altında
Tohum düşer, çurür incir ağaçları
.Dalmış, yaprakmış, acıymış, tatmış .
Yaşamak,
sırtımda küflü keskin bıçakmış.
Mavi gök senin olsun,
orman senin. ,
denizter senin,
baharlar senin,
Tüm sevdalar senin olsun.
Ben özünde sadakatí olmayan sevgilere aşina alamadım zaten.

Şimdi sus
Kimsenin yazmadığı şiirler doğuruyorum.
ilk hecesinde yaşlanan,
Sonsuz kere yaş alarak doğan,
Sus !
Kimsenin yazmadığı şirler doğuruyorum tenhada....