Tiz Çığlıklar Şiiri - Tansel Yücelen

dünyalar kadar özlediğim biricik aşkıma;

ses duvarlarını parçaladım bugün
yüreğimden attığım
tiz çığlıklarla
ve gidemeden geldim
öbür dünyaya
değişen bir şey yoktu
döndüğümde
yine aynı aynalarda
farklı olmayan piano sesleri
en incesinden
en ruhsuzundan
en çekicisinden
ve her dönüp baktığımda
kalbime
o adsız anlar akıp gidiyordu
vücudumdan aşağıya
tenimin yanmamış renginden
bacaklarıma
ayaklarıma
ve tek kalıyordu
hükmediyordu benliğime
senin bana hediye ettiğin o anlar
o sonsuzluk içerisindeki büyülü anlar
yanlış kesilmiş damardan akan zehir ise
hızla uçuyordu
ve daima olacağı gibi tek sen
tek sen kalıyordun
tüm vücudumda
bedenimde
sonrasında yine bir kalp sıkışması
yine tiz çığlıklar
çiğ acılar
saplanıyordu sırtıma
sormadan bana
ve ertesinde
yalnızdım ben
uluorta saçılan
düşlerimde
ben
sensizdim
sadece
...